Een inkijkje in het leven van Jumpteam lid Sam Aben. Kitefoiler Sam is zich druk aan het voorbereiden op zijn deelname aan de Olympische Spelen van 2024 in Parijs.
Stel je zelf eens voor?
Ik ben Sam Aben, inmiddels 20 jaar oud en ik kom uit Scheveningen, zo goed als geboren op Jumpteam! Ik ben sinds 3 a 4 jaar onderdeel van Nationale Selectie Kitefoilen. Dat betekent dat je bij Team NL atleet bent. Mijn doel is om naar de Olympische Spelen te gaan in 2024 en om een gouden medaille te halen in 2028 in Los Angeles. Daarnaast ben ik veel aan het werk om dit te kunnen bekostigen, het kost veel geld. Ik werk bij Distributeur van F-One, Ozon en Manera. Zo reis ik eigenlijk een beetje de wereld rond.
Waar kom je vandaan? Wat is je eerste kite- of watersport herinnering?
Mijn eerste watersport herinnering was vliegeren op het strand met mijn vader Maziyar Shafi. Hij had een Kitesurfschool en zodoende had ik al op jonge leeftijd een kitetje in mijn handen op het strand. Iedere keer als ik vrije tijd had dan was ik aan het zeuren om naar het strand te gaan en te spelen met het vliegertje op het strand. Ik was toen een jaar of 6 a 7. Ik was een klein vervelend mannetje, haha. Sindsdien is het nogal uit de hand gelopen.
“Op het WK kwam het allemaal samen, op mijn thuisplek bij Jumpteam.”
Wat is je eerste/mooiste herinnering aan Jumpteam?
Ik heb heel veel leuke Jump herinneringen. Ik vind het heel fijn dat als ik lang weggeweest ben om bij Jump thuis te komen. Dat is een van de eerste dingen die ik doe. Soms nog voor ik mijn ouders heb gezien, dan kom ik eerst bij Jump om met mijn maten even een bakkie te doen. Mijn mooiste herinnering was het WK afgelopen zomer, dat was heel speciaal voor mij. Ik had niet gedacht dat het zoveel indruk zou maken op mij. Het was een hele mooie herinnering, omdat ik hier bij Jumpteam en Scheveningen vrienden heb die me dierbaar zijn. Maar in de jaren dat ik met Kitefoilen bezig was heb ik ook veel vrienden leren kennen in het buitenland die mij ook dierbaar zijn. Op het WK kwam het uiteindelijk samen op mijn thuisplek bij Jumpteam. Die combinatie was wel heel leuk en speciaal. Los van de sportprestatie zelf was het een hele mooie week met fantastische herinneringen.
Je hebt de WK finale kitefoilen als speaker begeleidt in het Engels. Hoe was dat voor je en doe je dat vaker?
Tijdens de finales was ik commentator samen met 2 Britten die waren ingehuurd om commentaar te geven. Ik vond het heel leuk om dit te doen, omdat ik zelf altijd kijk naar de beelden van de finales. Die gebruik je ook om zelf analyses te maken over de races. Soms is het commentaar van mensen die niet veel verstand van kiten hebben, en die weten dan niet zo goed waar ze het over hebben. Het is ook altijd lastig om te zien; wie is wie op het water. We hebben veelal dezelfde kites met dezelfde kleuren. Je kan alleen maar aan het lichaam en de houding van iemand op het board zien wie het is.
Tijdens die WK dus waren ze op zoek naar iemand die er een beetje verstand van had. Die kwamen bij mij en vonden het ook leuk dat ik hier vandaan kwam. Ik vond het leuk om het te doen en ik heb zelf het gevoel dat ik het beter kan dan mensen die er geen verstand van hadden. Ik heb het nooit eerder gedaan, maar hoorde van anderen dat het best goed klonk. Zeker voor herhaling vatbaar!
Welke stappen of obstakels heb je genomen om te komen waar je nu bent?
Het grootste obstakel wat ik tot nu toe ben tegengekomen was vooral mentaal. Ik kwam in het begin van dit seizoen rond april / mei er achter dat ik met een verkeerde instelling aan het trainen was. Ik trainde best wel hard en erg intensief. De enige drijfveer die ik had was resultaat, ik ben zelf ook heel resultaat gericht. Op school bijvoorbeeld ook, maar in het kiten was ik dat ook heel erg. Dat is leuk en aardig totdat je niet het gewenste resultaat behaalt, dan valt ook je motivatie een beetje weg. Toen ik wat tegenvallers had in het begin van het seizoen was ik er best wel klaar mee en had ik niet de motivatie om door te gaan. Ik had eigenlijk de handdoek in de ring gegooid. Maar toen merkte ik dat mijn grotere motivatie echt mijn plezier in de sport is. En toen ben ik op een heel andere manier gaan trainen met andere mensen, puur voor het plezier. Toen ik dat obstakel had overwonnen heb ik betere resultaten geleverd tot nu toe in mijn carrière. Dus dat is een mooie stap over dat obstakel heen om nog hoger uit te komen.
Hoe is het nu? Wat is je huidige situatie? Wat geef je bijvoorbeeld op om dit te doen?
Op dit moment hebben we het seizoen achter de rug. Mijn laatste wedstrijd was in Engeland in september. Daarna ben ik gelijk teruggekomen naar Nederland. Wat leuk was dat mijn vader tijdens het WK in Engeland er ook bij was. Tijdens het WK in Nederland was mijn familie er ook bij. Direct daarna ben ik de sportschool ingegaan bij het Watersportverbond in de haven bij de Hellingweg, voor degene die het kennen. Ik heb nu een blok van 7 weken intensief sporten achter de rug zodat ik klaar ben voor de winterperiode waar we veel op het water zullen gaan trainen. Dat is mijn huidige situatie.
Ik word goed bijgestaan en mijn ouders staan achter me in wat ik doe. Ook mijn werkgever die ik al heel lang ken helpt me daarin door flexibel te zijn. Maar de grootste struggle op dit moment is toch wel de sfeer en de trend binnen de vloot. Wat je eigenlijk merkt is dat tot een half jaar voor de Spelen iedereen hartstikke vriendelijk en gezellig is en je kan doen en laten wat je wilt. Maar op een of andere manier, een halfjaar voor de Olympische Spelen draait iedereen een beetje door. En dan gaan mensen gekke dingen doen. Heel competitief. Vriendschap maakt minder uit dan voorheen. Daar merk je dan duidelijk dat mensen bepaalde prioriteiten hebben en dat komt niet altijd in je voordeel uit. Maar goed, dat hoort er wel een beetje bij. Struggle is misschien een groot woord. Maar dat is wat op dit moment een beetje speelt, dat iedereen zich wat afschermt en minder gezellig en samen is. We doen allemaal wat meer ons eigen ding maar dat heeft niet persé mijn voorkeur. De struggle voor mij zit wat meer in het financiële plaatje. Het blijft lastig om dat goed voor elkaar te krijgen. Om niet te veel te compenseren op sportief gebied. Het is niet echt de keerzijde, maar je moet er wel heel veel voor over hebben
“Ik mag met hele leuke mensen de hele wereld over om te doen wat ik leuk vind.”
Wat vind je het mooie aan je huidige situatie?
Het mooie aan mijn huidige situatie is dat ik met hele leuke mensen de hele wereld over mag om te doen wat ik leuk vind. Dat is heel uniek, dat doe ik nu al anderhalf jaar. Je komt op hele mooie plekken, je beleeft de avonturen van je leven. Soms heb ik het gevoel dat dit ‘de goede oud tijd’ is als ik er over een paar jaar op terugkijk. Dus ik probeer er ook heel erg van te genieten.
Wat zijn je plannen en dromen voor de toekomst?
M’n plannen zijn om me te kwalificeren voor de Olympische Spelen van 2024. Er zijn nog 5 landen die zich kunnen kwalificeren. In het begin van het seizoen in maart/april zijn er nog
5 tickets voor de Olympische Spelen om die te halen. En daar wil ik er eentje van bemachtigen. Als dat lukt dan gaan we naar de Olympische Spelen en dat zou natuurlijk geweldig zijn. Mocht dat nu nog te vroeg komen, dan gaan we voor 2028. Dan wil ik toch wel gaan beginnen met een studie of een opleiding om het te combineren met topsport. Maar we gaan er natuurlijk van uit dat we naar Parijs gaan volgend jaar!
Wat heb je nodig om je passie en droom te realiseren?
Om mijn droom te realiseren om in 2024 naar de Spelen te gaan heb ik een heel goed team om mij heen vanuit het Watersportverbond en Team Nl. Mét een nieuwe coach; de Engelse Jonnie Hutchcroft die al heel succesvol is geweest binnen de kite-scéne. Vele atleten die nu in de top staan hebben met hem getraind, ik ben heel blij dat ik hem aan mijn kant heb staan. Dus dat stuk zit wel heel erg goed en ik doe zelf mijn stinkende best om alles op alles te zetten. Alleen blijft het kiten toch echt een materiaalsport waar je wel veel winst kan halen door veel materialen te testen en af te stemmen en te vergelijken met elkaar. Dus financieel blijft het altijd een ding… ik ben altijd blut. Dat is nog het stukje waar het blijft steken.
Hoeveel zou je ongeveer nodig hebben?
In een jaar heb je ongeveer 30.000 euro nodig. Nu richting de Spelen kan je het net zo gek maken als dat je eigenlijk wilt. Tot aan de Olympische Spelen in Parijs heb ik een bedrag nodig van rond de 20.000 tot 30.000 euro. Dat werk ik zo goed mogelijk bij elkaar. Dat wordt deels ondersteund door een lid van Jumpteam, Harrie ten Dolle van Korint, als sponsorbijdrage. De rest moet ik zo goed als ik kan bij elkaar werken. Maar ja, hoe minder uren je hoeft te werken, hoe meer uren je kan trainen. Dat is wel een belangrijk punt.
Wat inspireert je?
Ik vind het kiten en voornamelijk het racen heel mooi, omdat je heel hard gaat. Ik vind het materiaal wat we gebruiken heel interessant, het technische aspect. Ik werk nu sinds een tijd ook mee aan F-one aan de ontwikkeling van de kites. Dus dat heeft me ook extra gemotiveerd op dat gebied. Het wedstrijd aspect vind ik ook heel gaaf. Ik wil de beste zijn natuurlijk!
Je kunt Sam Aben volgen via:
Instagram: @sam_aben
Website: www.samaben.nl
Altijd aan te spreken op het strand!